به نام قادر علی کل شئ

حالا به یکی از معروف ترین استاندارد های این روزها، می رسیم. اون هم استاندارد Euro (یورو) هست.

این استاندارد، استانداردی کاملاً تخصصی هست. و تخصص اون میزان آلایندگی، به خصوص، آلایندگی خودروها می باشد.

حتماً تا حالا تو کشور، زیاد از گوشه و کنار، شنیدید که خودروهای تولید داخل، باید ملزم به رعایت استاندارد Euro

من همین الان رفتم تو گوگل و این عبارت رو (استاندارد یورو در خودروهای داخلی) سرچ کردم.

خوبه براتون 6 نتیجه اول موتور جستجوی گوگل رو بذارم:

لزوم ارتقاء استاندارد موتور خودروهای داخلی به یورو 4 و 5

جام جم آنلاین-استاندارد خودروهای داخلی را به یورو 5 و 6 ارتقا می ...

لزوم ارتقاء استاندارد موتور خودروهای داخلی به یورو ... - صاحب‌خبر

استاندارد خودروهای داخلی را به یورو 5 و 6 ارتقا می دهیم - تی نیوز

امکان اجرای استاندارد یورو 4/آلایندگی خودروهای ایرانی چقدر است ...

ارتقاء خودروهای داخلی به یورو 4 در هاله‌ای از ابهام

جالبه که می بینیم، تو 4 نتیجه ی اول موتور جستجوی گوگل، فقط و فقط ادعا شده.

اما واقعیت رو تو نتایج 5 و 6 می شه دید. (بله هنوز رعایت استاندارد یورو 4 در هاله ای از ابهام قرار داره)

بذارید، یکم بیشتر در مورد این استاندارد بگم.

این استانداردی اروپایی هست. همون طور که از نامش (Euro) پیداست. استانداردی که هیچ ماشینی تو اروپا، عرضه نمی شه، مگه این که این استاندارد تاییدش کنه. و ماشین های جدید، باید جدیدترین استاندارد رو هم رعایت کنند.

اولین بار، این استاندارد در سال 1970 معرفی می شه.

22 سال زمان می بره تا در سال 1992، اولین نسخه استاندارد، Euro 1 تدوین می شه که اعلام می کنه باید در ماشین های بنزین سوز، از مبدل های کاتالیزوری، جهت کاهش مونو اکسید کربن CO استفاده بشه.

این استاندارد به خودروسازها می گه، ماشین شما، چه قدر مجاز به تولید آلودگی هست.

 در آخرین نسخه این استاندارد یعنی استاندارد یورو 6، خودروساز ها ملزم شدن که آلایندگی خودروهاشون رو نسبت به سال 1992  تا 96 درصد کاهش دهند.

همون طور که گفتم، خودروهایی که جدید تولید می شن، باید مطابق آخرین استاندارد، یعنی یورو 6، باشند. اما خودروهای قدیمی تر چنین الزامی رو ندارند (بله این مربوط به اروپاست. حساب کنید تو ایران که هیچ زمان، هیچ الزامی رو ندارند).

در این استاندارد چند گاز آلاینده مشخص شده، که باید در حدود تعیین شده، از اگزوز ماشین ها بیرون بیان.

اون گازها عبارتند از CO یا مونو اکسید کربن، NOx یا اکسید های نیتروژن، HC یا هیدروکربن ها، PM یا ذرات معلق (ذراتی بسیار ریز در حد میکروسکوپی).

در استاندارد یورو 1 داریم:

کلیه خودروها  (اعم از بنزینی و دیزلی (گازوئیل سوز)) مقدار CO یا همون مونو اکسید خروجی اگزوزشون در هر کیلومتر باید، 2.7(دو ممیز، هفت دهم) گرم باشه. مقدار اکسیدهای نیتروژن NOx و مقدار هیدرو کربن ها HC در هر کیلومتر، باید 0.97 (نود و هفت صدم) گرم باشه

و مورد ذرات معلق PM که فقط اجبار ماشین های گازوئیلی هست، باید 0.14 (چهارده صدم) گرم  در هر کیلومتر باشه.

این مقادیر در هر نسخه جدید تر استاندارد Euro کم و کم تر می شه و این استاندارد، در واقع به خودروساز ها بیشتر سخت می گیره.

من ادامه رو به صورت جدول میارم:

توضیح عبارت gr/Km رو بخونید گِرَم در هر کیلومتر

بدون محدودیت هم یعنی برای اون آلاینده سقفی تعیین نشده و خودروساز نگرانی از بر طرف کردن آن آلایندگی ندارد.

خب دوستان، این هم استاندارد آلایندگی اروپا یا همون یورو

حالا صنعت خودروسازی ما ادعا می کنه می خواد به یورو 6 برسه ، در حالی که هنوز یور 4 هاله ی ابهام داره :دی

البته مقادیر در این استاندارد ریزه کاری های دیگه ای هم داشت که من ساده ترین رو نوشتم

منابع

1

2